Geleidelijk aan wordt het tempo weer opgedreven. Na een week die amper 1 dag telde, begint de eerste officiële kotweek. Vrolijkgezind vermeng ik me opnieuw onder de drukke stroom van studenten die zich op zondagavond richting studentenstad begeeft.
Nietsvermoedend tokkelend op mijn smartphone breng ik de laatste minuten in afwachting van de trein door tot ik aangesproken word door een koppel oudere dames. Behoorlijk radeloos weerklinkt de vraag naar de eerst volgende trein naar Waregem. Ik neem met plezier smartphone ter hand (en lees ondertussen de verbaasde gedachte: "verdorie, kan dat nu ook al met een gsm?" in hun blik.) en geef de nodige instructies. Ze moeten richting Kortrijk en besluiten dan maar het zekere voor het onzekere te nemen en trouw mijn voetstappen te volgen. Er volgt nog een regelmatig gepingpong van dankbaar glimlachen. Bij aankomst in Kortrijk-station wijs ik nog even snel de weg naar het perron en zet dan voldaan mijn weg verder.
Vriend Benoit laat snel zijn aanwezigheid opmerken door mij zowat een hartinfarct te bezorgen. Al snel komen herinneringen boven drijven. Beiden denken we met een lichte vlaag van heimwee terug aan die, toch oh zo mooie, zomer. Voor ik het weet slaat de klok 24:00. Tijd om in bed te duiken. Tijd om een nieuwe week van start te laten gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten