Hoogsensitiveit, hooggevoeligheid: het zou een etiket kunnen zijn waar ik me achter zou kunnen verstoppen. Het klinkt als een ziekte, een handicap. Alles komt 1000 keer harder binnen, raakt me 1000 keer dieper. Alles is zoveel intenser: wat ik zie, wat ik doe, wat ik voel.
Ik? Ik ben er eigenlijk gelukkig mee. Als er problemen opduiken zie ik in de ogen de moeilijkheden van de mensen waar ik om geef. Ik ben in staat er iets aan te doen, want ik weet perfect wat er speelt, wat er gevoeld wordt. Ik voel wat anderen voelen. M'n verantwoordelijkheidsgevoel, menselijkheid, respect en eigenlijk gewoon graag zien spelen op zo'n momenten een heel belangrijke rol. Ik kan kalmeren, ratio terugbrengen. Dat is in mijn ogen een gigantisch voordeel, meer zelfs: een gave.
De soms zware intensiteit van die gevoelens wegen voor mij niet op tegen de glimlach en de tevredenheid vanbinnen als rust is wedergekeerd. Zoiets is geen kwestie van hooggevoeligheid, maar van rechtvaardigheid en volwassen reageren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten