September 2013, ik begon aan de opleiding Taal-en Letterkunde/ communicatiewetenschappen. Menig cursussen en een overvloed aan ervaringen later, zit het er binnenkort op. Tijd gaat verder en mijn toekomst roept.
Sinds ongeveer 4 maanden ben ik opnieuw in België aanbeland. Een nieuwe stad, een nieuw kot. En toch: de kriebels der ambitie duiken opnieuw op. Ik wil vooruit. Ik wil ontdekken. Ik wil de wereld in: academisch leren is één ding. Leren aan de school des levens het andere.
Ik verzamel informatie, loop opnieuw infosessies af en weeg mijn opties af: wat kan, wat kan niet. Bij dat alles klopt mijn hart dat tikkeltje sneller. Leven stroomt weer door mijn aderen en ik geloof. In vooruitgang, in ambitie, in dromen. In mijn hoofd gaat het als volgt: "Stage. Stage. Buitenland.Let's go!"
Ik vertel over ambities. Over plannen. Over dromen. Bij dat alles valt hen die mij moeiteloos doorzien één iets op: mijn ogen krijgen net dat tikkeltje meer glans. Mijn glimlach wordt net dat tikkeltje meer overtuigd. Ook mijn Franse thuisfront wordt op de hoogte gebracht. En zelfs vanop 900 km afstand wordt mijn enthousiasme opgemerkt. Wat volgt, is net wat ik nodig had. De spreekwoordelijke hand op mijn schouder. De kleine aanmoediging. De simpele: "Profite. Et part."
Een onuitputtelijke drive. Een enorme dosis ambitie. Maar bovenal een ongelofelijke goesting in avontuur en de toekomst.
"Les yeux brillants, le coeur battant et l'âme qui est indecemment heureuse."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten