Gastsprekers: ik zie ze regelmatig opduiken in het kader van mijn studies. Voorbije donderdag was dat niet anders. Na een hectische week, vol heen-en weergeloop, vol dagen gevuld met groepswerken, crisisprojecten, campagneplannen die mijn hoofd af en toe open en dicht laten slaan, nam ik vol goeie moed plaats op één van de traditionele houten stoelen die de aula sieren. Vandaag gaat het over evenementenorganisatie: communicatie over evenementen.
Spreker van dienst is de oprichter van I love Techno, Peter Decuypere. De man springt, huppelt en rent nerveus doorheen de aula: duidelijk gepassioneerd door zijn vak. Duidelijk vol energie. Met een serieuze dosis humor ook: al snel rollen de tranen over mijn wangen van het lachen. Tot die ene zin komt. Tot de ene zin: "Geef de mensen een excuus tot verbondenheid." plots het scherm siert. Ik herhaal: een excuus tot verbondenheid. Een excuus om elkaar een hand te geven. Een excuus om gewoon naast elkaar te gaan zitten. Want:verbondheid verkoopt. We connecteren zonder enige moeite op Facebook. Klikken is makkelijk. Klikken is simpel.
Een glimlach daarentegen vraagt tegenwoordig moed. Een handdruk is te dichtbij. Plots word ik intriest: hoe kan dit. Hoe kan zoiets simpel als "samen" een marketingtruc geworden zijn... Ook ik ben voorstander van smartphones. Ook ik ben op allerlei media te vinden. Facebook, Instagram en Snapchat sieren ook mijn scherm.
Ook mijn gsm staat deze periode van het jaar amper stil: zonder de 'niet storen-functie' heb ik nog weinig nachtrust. Mails komen elk moment van de dag binnen, berichten via allerlei media eisen elk moment van de dag mijn aandacht op. Ik ben student. Als ik niet opneem of even niet antwoord gaat er heus niemand dood. En toch: ik moet altijd en overal beschikbaar zijn: voor medestudenten, voor professoren, voor vrienden en familie.
Eén avond van de hele week eis ik voor mezelf op. Een tijdsslot wordt ingebouwd in agenda en afspraken moeten onverbiddelijk wijken. Een belangrijke verjaardag gaat voor. Ik werk net zoals zovelen tot net voor het uur van afspraak, maar wanneer ik ter plaatse verschijn, ben ik wel met hart en ziel aanwezig. Gsm gaat uit. Vanavond niet. Vanavond ben ik hier aanwezig. Met alle aandacht, alle tijd en alle vriendschap die ik in me heb.
Ik slaap die nacht al bij al 5/6 uur, want 's morgens vroeg gaat mijn wekker opnieuw af. Klaar voor een nieuwe dag. En toch: mijn energiedosis is opnieuw onnoemelijk hoog. Ik kreeg op die ene avond een enorme dosis steun en bezorgdheid. Ik kreeg vriendschap, kreeg plezier en kreeg oprechtheid. Ik kreeg verbondenheid: een hand, een glimlach en een knuffel. Zonder marketing, maar met oprecht om iemand geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten