Kortrijk. Toulouse. Leuven. Weldra stopt ook mijn derde hoofdstuk in de stad die ik tot 2 jaar terug enkel kende van Louis Tobback. Mijn laatste weken in het Leuvense tikken langzaamaan weg en opnieuw leidt mijn pad me naar een nieuwe stad. Een nieuwe metropool om te ontdekken. Een nieuwe stad om mijn hart aan te verliezen. In theorie moest ik 2 jaar in Leuven studeren. In de praktijk heb ik er slecht één jaar doorgebracht. En toch: ook deze stad veroverde mijn hart.
Mijn eerste maanden verliepen niet zoals ik het gewild had: een enorm gemis maakte zich immers van mij meester. Pas na enkele maanden had mijn hart de ruimte gekregen waar het zo hard nood aan had. Wanneer de muziek in mijn oren weerklonk, liep ik opnieuw onbewust te glimlachen. Gelukkig, omdat alles opnieuw goed ging. Gelukkig, omdat nieuwe ambities binnen handbereik kwamen te liggen. Gelukkig, omdat de toekomst aan mijn voeten lag.
Ik heb urenlang meegebruld op de nieuwste hits onder het toeziend oog van buurman Bob en verkende de hele Leuvense binnenstad bij het volgen van de lessen. Mijn West-Vlaams accent klinkt al lang niet meer zo zuiver, maar vormt ondertussen al een mengelmoes van Kortrijks, Leuvens en Limburgs: "je" wordt in veel gevallen door "ge" vervangen, het kenmerkende "è" valt in veel gevallen weg.
Ook Leuven zal zijn sporen na laten. Leuven zal ik herinneren als de stad waar gezelligheid regeert en studenten heer en meester zijn. De aanblik van het Leuvens' stadhuis zal mij altijd bijblijven en Leuven zal gelijk staan met vrienden en plezier.
Ik verlaat Leuven met een hemelsbrede glimlach, om de herinneringen die ik er gemaakt heb en de avonturen die ik er heb beleefd. Ik verlaat Leuven ook met een traan, om de huidige vriendschappen die ik er weer even achter laat en de vriendschappen die ik er doorheen dit jaar verloren ben. Ik verlaat Leuven, gezond nerveus voor wat de toekomst voor mij in petto heeft. Ik verlaat Leuven, vol ongeduld. Vol goesting en goeie moed. Ik verlaat Leuven, maar ook hier laat ik een stukje van mezelf achter. Ook deze stad wordt voor altijd een beetje "thuis".
Ik verlaat Leuven met een hemelsbrede glimlach, om de herinneringen die ik er gemaakt heb en de avonturen die ik er heb beleefd. Ik verlaat Leuven ook met een traan, om de huidige vriendschappen die ik er weer even achter laat en de vriendschappen die ik er doorheen dit jaar verloren ben. Ik verlaat Leuven, gezond nerveus voor wat de toekomst voor mij in petto heeft. Ik verlaat Leuven, vol ongeduld. Vol goesting en goeie moed. Ik verlaat Leuven, maar ook hier laat ik een stukje van mezelf achter. Ook deze stad wordt voor altijd een beetje "thuis".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten