De uitdaging van het Hoger onderwijs. Enerzijds staat het gelijk aan constant onder druk staan en aan hoge verwachtingen moeten voldoen. Aan taken op tijd volbrengen tegen de vereiste deadline en ondertussen ook nog even proberen je lessen bij te houden. Verder is er ook nog het algemeen recht op een sociaal leven.
Anderzijds kom je in contact met mensen die iets te vertellen hebben. Proffen die je vanaf het eerste moment naar de keel grijpen en je gedurende 2 uur blijven boeien met als enige wapen het woord.
Iedere student wordt verplicht verder na te denken over de meest voor de hand liggende dingen. Het wordt er als het ware ingepompt: kritisch nadenken, discussiëren, onderzoeken, je hersenen gebruiken.
Binnen het academische kader bots ik af en toe op interessante mensen. Zo ging het ook deze avond weer: iedere 2 weken besteed ik immers een 2-tal uurtjes van mijn vrije tijd aan het helpen bij apothekerslessen.
Als taal-en letterkunde student valt het te begrijpen dat het daar voor mij om een ver-van-mijn-bedshow gaat. Desalniettemin kreeg ik de kans om een boeiend gesprek te voeren met een specialist ter zake. Een snelcursus omtrent de problematiek van bloedklonters werd mij zonder aarzelen meegedeeld. Ook al behoort deze problematiek niet tot mijn dagelijkse vakgebied toch mondde dit alles uit in een leerrijke discussie. Mijn kennis werd alweer vergroot.
Hier leer ik bij, hier word ik gevormd. Hier beleef ik er zo veel plezier aan meegetrokken te worden in de passie van docenten voor hun vak. Op zo'n momenten heb ik het er meer dan voor over de koude te trotseren en na een dag van meer dan 12 uur uitgeput met een overvol hoofd in de zetel neer te ploffen.
Wat volgt is eenvoudig, maar meer dan voldoende. De informatiestroom wordt even stopgezet. Verstand gaat op nul. De televisie wordt ingeschakeld. Ik ben thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten