Evenwicht

"Reizen is geen synoniem voor vakantie. De betekenis ligt mijlenver uit elkaar. (...) Ik zal alvast altijd alleen blijven reizen. De nieuwsgierigheid, de honger. Honger naar mezelf kennen, de wereld ontdekken en mijn blik verruimen. De levensverhalen van anderen horen is zo inspirerend, relativerend en verrijkend. (...) Je hebt vier weken nodig om te bekomen, maar ze zeggen dat je na zes maanden weer helemaal de oude bent. Ik had de zomer van mijn leven. Ik deed alles wat ik van plan was uit te vreten. (...) De oude zal ik nooit meer zijn. Iemand zei me laatst dat m'n blik veranderd is. Dat ik ineens volwassen ben. Volwassen zijn is een val. En ik ga er niet intrappen. (...) Als je minstens een paar weken weg bent geweest, merk je pas hoe erg ze je hier met de vinger wijzen. Hoe streng iedereen voor elkaar is en hoe iedereen oordeelt." 

Factor 25. Of hoe ik plots de struggle na Toulouse helder voor mijn ogen neergepend zag worden. Gevolgd door de geruststellende gedachte: mijn vier weken zijn al voorbij. Al heeft het bij mij iets langer geduurd (exact zes weken)  alvorens rust opnieuw zijn intrede deed. Plots volgde mijn hart wat mijn hoofd al heel lang wist: alles komt, hoe dan ook, goed. 

Ik heb een aantal geweldige vrienden: vrienden die mij, ondanks een aantal obstakels, helemaal mezelf laten zijn. Eline, inclusief de twijfels, inclusief de emotionele stormen, inclusief de onuitputtelijke drive om vooruit te komen. 

Mijn codewoord? Evenwicht. Met volle teugen genieten van de kansen die geboden worden. Lachen, gieren, brullen, maar ook aanvaarden dat nostalgie  soms zijn intrede doet. Vertellen over wat ik er allemaal beleefd heb en welke geweldige vrienden ik er heb gevonden. 

Glimlachen, wanneer het Franse thuisfront van zich laat horen: "Tu manques à l'appart. C'est pas la même chose." En dat we allemaal gewoon graag gezien willen worden en een heel klein beetje onvervangbaar willen zijn.

 'Ik mis je. En soms vind ik dat helemaal niet erg."