22
maart, 9u. Ik ontwaak in een nachtmerrie. M'n gsm bulkt van de
berichten uit Toulouse: halve smeekbedes om voorzichtig te zijn en de
prangende vraag of ik wel oké ben. In een sneltempo neem ik de
actualiteit door: aanslagen. Brussel. Het is gebeurd. Wat iedereen
vreesde, is nu gebeurd. Brussel is geraakt. Nog maar eens een overvloed
aan slachtoffers. Nog maar eens families die een dierbare verliezen.
Huilen, verdriet en een enorme dosis pijn.
De gedachte: "wat is er in godsnaam gebeurd met de wereld..." zweeft de hele dag door mijn gedachten. Ik zoek m'n weg in chaos en neem ondertussen kranten door. Ontploffingen. Metro. Luchthaven. Mensen die nietsvermoedend op reis vertrokken, klaar om een nieuwe cultuur aan te treffen, klaar om deze schitterend wereld, in al haar facetten, te ontdekken, werden genadeloos afgestraft.
De gedachte: "wat is er in godsnaam gebeurd met de wereld..." zweeft de hele dag door mijn gedachten. Ik zoek m'n weg in chaos en neem ondertussen kranten door. Ontploffingen. Metro. Luchthaven. Mensen die nietsvermoedend op reis vertrokken, klaar om een nieuwe cultuur aan te treffen, klaar om deze schitterend wereld, in al haar facetten, te ontdekken, werden genadeloos afgestraft.
Mijn geloof in de mensheid wankelt: is het dit dan? Is dit waarvoor we
allemaal dag en nacht uit alle macht proberen een mooi leven op te
bouwen? Mijn leven wordt voor een groot deel beheerst door ambities,
door dromen, door "het onderste uit de kan halen" tot dan plots, als
toeval het wil, een blind geweld een einde maakt aan al die
veelbelovende levens.
Ik snap het niet. Ik kan het, na meermaals geprobeerd te hebben, niet begrijpen. Ik weet niet wat ik moet doen. Mijn hart wil stilstaan. Nadenken, binnen blijven, prioriteiten stellen: hier zijn mensen gestorven. Mijn hoofd zegt: doorgaan, niet bang zijn. Intelligentie is het perfecte wapen tegen blind geweld. Vrijheid overwint. Liefde overwint. Wat er ook gebeurt. Ik zoek troost bij vrienden.
Het Franse thuisfront laat me geen minuut alleen. "Courage, Eline. Ca va aller. Fais attention à toi." Ik denk terug: ik heb mensen leren kennen van zoveel verschillende nationaliteiten. Allemaal, stuk voor stuk, hebben ze me levenslessen geleerd. We geloofden soms in verschillende waarden, hielden er andere meningen op na. En toch: ik zag ze graag. Ik zag ze echt graag. Op 13 november, was mijn hart en ziel bij hen. Op 22 maart, waren zijn meer dan ooit bij mij aanwezig. Respect, solidariteit en vriendschap hebben dus wel degelijk nog betekenis.
Mijn geloof in de mensheid heeft een deuk gekregen. Mijn geloof in vriendschap, liefde en vrijheid is echter sterker dan ooit. De dag heeft me uitgeput. Ik val praktisch om van de slaap, maar vooraleer een allesverzengende slaap het van me overneemt, stuur ik nog één bericht uit: dat ik hen allemaal doodgraag zie.
Ik snap het niet. Ik kan het, na meermaals geprobeerd te hebben, niet begrijpen. Ik weet niet wat ik moet doen. Mijn hart wil stilstaan. Nadenken, binnen blijven, prioriteiten stellen: hier zijn mensen gestorven. Mijn hoofd zegt: doorgaan, niet bang zijn. Intelligentie is het perfecte wapen tegen blind geweld. Vrijheid overwint. Liefde overwint. Wat er ook gebeurt. Ik zoek troost bij vrienden.
Het Franse thuisfront laat me geen minuut alleen. "Courage, Eline. Ca va aller. Fais attention à toi." Ik denk terug: ik heb mensen leren kennen van zoveel verschillende nationaliteiten. Allemaal, stuk voor stuk, hebben ze me levenslessen geleerd. We geloofden soms in verschillende waarden, hielden er andere meningen op na. En toch: ik zag ze graag. Ik zag ze echt graag. Op 13 november, was mijn hart en ziel bij hen. Op 22 maart, waren zijn meer dan ooit bij mij aanwezig. Respect, solidariteit en vriendschap hebben dus wel degelijk nog betekenis.
Mijn geloof in de mensheid heeft een deuk gekregen. Mijn geloof in vriendschap, liefde en vrijheid is echter sterker dan ooit. De dag heeft me uitgeput. Ik val praktisch om van de slaap, maar vooraleer een allesverzengende slaap het van me overneemt, stuur ik nog één bericht uit: dat ik hen allemaal doodgraag zie.
J’aimeAfficher plus de réactions
Commenter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten