Kerstbal, hoogdag voor elke Kulakker. Nog een laatste keer samenkomen
alvorens elke student 4 weken lang het beste van zichzelf geeft. Om de
kerstsfeer ten volle tot zijn recht te laten komen, werd er besloten
kadootjes uit te wisselen. Het lot werd ingezet als 'onschuldige hand'
en de namen werden verdeeld. Gedurende 2 weken lang leefden we in
spanning: Wie zou ons een kadootje geven? Wat zou hij/zij uitkiezen?
Toeval heeft er toen over beslist dat Maud mijn naam trok. Maudje,
zij die mij de laatste tijd duidelijk heeft laten voelen dat ze klaar
staat. Maudje, die altijd, gewild of ongewild, een lach op je gezicht
tovert. Mijn glimlach toen ik ontdekte dat ik net van haar iets zou
krijgen, moet al veel verraden hebben…
Het maakte mij al lang niet meer uit wat ik zou aantreffen in die tot
de verbeelding sprekende doos. Echter, het openen van de doos leidde tot
een grote ontdekkingsreis binnenin mijn eigen karakter. Ik zag mezelf
in kadootjes weerspiegeld. Dit was duidelijk met heel veel zorg, tijd en
geduld uitgezocht EN speciaal voor mij.
De materiële waarde mag
dan niet zo hoog gelegen hebben het deed er niet toe. Erachter komen
dat iemand je zo goed kent en bereid is om tijd te maken om net dat
geschikte kadootje te zoeken, is voor mij zoveel meer waard. Simpelweg,
ik werd geraakt.
Dan thuis komen en een tweetal berichten aan
treffen waarvan eentje de bezorgdheid van je beste vriend weergeeft,
maakt dat ik besef: zoveel lieve, oprechte mensen rondom mij. Zoveel
zorg. Gewoon overgelukkig…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten